Χριστουγεννιάτικο μήνυμα

...του Ιερέα του χωριού μας

Αδελφοί μου αγαπητοί,

Δεν είμαστε πια μόνοι μπορούμε να ελπίζουμε με προοπτική και τα τρία έχουν τις προεκτάσεις των στην σύγχρονη ζωή μας από την οποία λείπουν η ελπίδα και ο ορίζοντας ενώ περισεύει η μοναξιά. Ο άνθρωπος της πίστεως έχει λόγον υπάρξεως και νόημα ζωής. Τώρα πια υπάρχει ο Χριστός, ο Σωτήρας του καθενός μας, που μας άνοιξε την πύλη της ελπίδας και που μας χάρισε το δώρο της υιοθεσίας. Έχουμε πατέρα, είμαστε πολίτες της βασιλείας του. Το λέγει χαρακτιριστικά πάλιν ο Παύλος: [Ωστε ουκέτι ει δούλος αλλ' υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού] (Γαλ. δ, 7). Ποιος δεν θα χαρεί με τούτη τη δωρεά. Και ποιος δεν θα νοιώσει τη ζωή του να αναβαθμίζεται μέσα στην προοπτική της αιωνιότητος; Τώρα, ναι, είμαστε τέκνα χάριτος και όχι οργής. Μέσα μας θεριεύει η ελπίδα, ζωντανεύει η χαρά, υπάρχει σωτηρία, εφάνη ο Σωτήρ.

Χρόνια καλά, ευλογημένα, και χαρούμενα

Ευλογημένος και δημιουργικός ο Νέος Χρόνος

Μετ' ευχών και αγάπης Χριστού

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Ι. Μητροσύλης

Εφημέριος Ι.Ναού Αγίας Τριάδος- Αγία Τριάδα Αργολίδος

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας, Αγία Τριάδα Αργολίδας

Εορτή Αγίας Άννης

Σύμφωνα με το Συναξάρι της Εκκλησίας μας, «Τη Θ΄ του αυτού μηνός (Δεκεμβρίου), η Σύλληψις της Αγίας Άννης, μητρός της Υπεραγίας Θεοτόκου».

Στο χωριό μας τιμάται ιδιαίτερα η Αγία Άννα. Για τούτο υπάρχει και λειτουργείται μικρός Ναός που βρίσκεται κοντά στη δυτική είσοδο του χωριού μας, όταν ο επισκέπτης έρχεται από το Άργος, μέσα σε πορτοκαλαιώνα.

Στο σημείο εκείνο πιστεύεται πως υπήρχε Ναΐδριο από την προ του 1800 εποχή. Το 1958 οικοδομήθηκε ένας νέος Ναός, πάνω στα ερείπια του παλαιού.

Η ντόπια προφορική παράδοση μας λέει πως υπάρχει υπόγειος δρόμος που συνδέει τον βυζαντινό Ναό της Παναγίας μ’ αυτόν της Αγίας Άννης. Ως λόγος ύπαρξης του δρόμου αυτού, σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη, δηλώνεται η επικοινωνία της Παρθένου Μαρίας με την μητέρα της Αγία Άννα.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης είναι από τον Οκτώβριο 2009.

To Μέρμπακα... χορεύει

Ο Επιμορφωτικός Σύλλογος του χωριού μας ανακοινώνει το Πρόγραμμά του για διδασκαλία χορών.

Α). Παραδοσιακοί χοροί

Τετάρτη, 5-6 μ.μ., Παιδιά Α΄,Β΄, Γ΄και Δ΄ Δημοτικού
Τετάρτη, 6-7 μ.μ., Τμήμα Ενηλίκων
Κυριακή, 5-6 μ.μ., Παιδιά Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού
Κυριακή, 6-7 μ.μ., Εφηβικό τμήμα

Β). Μοντέρνοι χοροί

Τρίτη, 8-9 μ.μ., Εφηβικό τμήμα
Πέμπτη, 8.30-10.30 μ.μ., Τμήμα ενηλίκων
Πέμπτη, 9.30-10.30 μ.μ., Τμήμα νέων

Το Γυμνάσιο του χωριού μας

Αξίζει οπωσδήποτε να αφιερώσουμε μια ανάρτηση σε ένα σημαντικό εκπαιδευτικό ίδρυμα του χωριού μας, και συγκεκριμένα στο Γυμνάσιο, το οποίο ιδρύθηκε το 1963 και από τότε έχει μια συνεχώς αυξανόμενη και σταθερά αναβαθμιζόμενη πορεία, όντας το μοναδικό Γυμνάσιο στην ευρύτερη περιοχή και στεγαζόμενο σε δικό του ιδιόκτητο διώροφο κτήριο.

Το 1973 Γυμνασιάρχης ήταν ο Φιλόλογος Νικόλαος Κωλέττης. Καθηγητές ήταν οι εξής: Γ. Τσουλαμάνης, Α. Κατσίγιαννη, Κ. Τσιρονίκος, K. Καλούσης, Χ. Δουλιγέρη, Μ. Ζέππου, Σ. Παπανικολάου, Ι. Γιαννακοπούλου, Ε. Καχριμάνη, Σ. Χαραλάμπους, Ν. Βυριδής, Θ. Κώρος, Μ. Παπανδριανού, Αγγ. Καφανέλλη, Αικ. Τατούλη, Αγγ. Ταστανίδου, Κωνσταντίνα Κοτσοβού, Αγλαΐα Κουζινόγλου.

Κατά τη σχολική χρονιά 1974-75 βρίσκουμε να υπηρετούν σ’ αυτό οι εξής Καθηγητές: Ιωάννα Διαμάντη, Άννα Παραδείση, Αθανάσιος Πραγκαστής, Γ. Καπουράλος, Παγώνα Καρυώτου, Ζαχ. Σιγάλα, Μ. Γεωργιοπούλου και ο Θεολόγος Θεοδόσιος Κογιώνης.

Το 1976 διαιρείται σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Στα 1988 το βρίσκουμε να έχει 230 μαθητές.

Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης έχουν τραβηχτεί σε δύο διαφορετικές εποχές. Η πρώτη είναι από το καλοκαίρι του 1988, ενώ οι επόμενες τρεις από το Νοέμβριο του 2009.

Νίκος Μητροσύλης

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Με το νέο Προπονητή του Παμμηδεατικού

Φέτος το καλοκαίρι, ο Παμμηδεατικός, η ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας, έφτασε για ακόμη μια φορά στο χείλος του γκρεμού. Η προηγούμενη Διοίκηση, μετά από μια σχετικά επιτυχημένη χρονιά, είχε χάσει το φιλόδοξο Πρόεδρό της και μετά από αρκετή σκέψη, αποφάσισε να παραιτηθεί. Το διοικητικό αδιέξοδο ήταν φανερό, αφού το χωριό μας δεν διαθέτει ανθρώπους με οικονομική επιφάνεια, που να θέλουν να ασχοληθούν με το τοπικό ποδόσφαιρο. Άλλοι, φίλοι του Συλλόγου, με αρκετή διάθεση, υπολείπονται σε οικονομικές δυνατότητες, και δεν αρκεί η όποια συνεισφορά τους για να επιτευχθεί κάτι σημαντικό. Οπότε, η αναγκαστική λύση του Πρωτοδικείου, ήταν κάτι παραπάνω από πιθανή. Πολλοί δε, την θεωρούσαν και βέβαιη…

Μετά από δεκαπέντε περίπου μέρες διοικητικής ανυπαρξίας και απογοήτευσης, μία ομάδα νεαρών παιδιών, αποφάσισε να μαζέψει ότι είχε απομείνει σε έμψυχο δυναμικό, να σχηματίσει μια υποτυπώδη Διοίκηση και να προσπαθήσει να βγάλει τον Σύλλογο από το αδιέξοδο. Μετά από δέκα περίπου μέρες, ο Παμμηδεατικός είχε πλέον Διοίκηση, δέκα ποδοσφαιριστές και έναν προπονητή από την Αγία Τριάδα. Ο Νίκος Μητροσύλης, μετά από δεκαέξη χρόνια επέστρεφε στον πάγκο της ομάδας του χωριού που μεγάλωσε και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, για να συνδράμει κι αυτός στην μεγάλη προσπάθεια, για την διάσωση του Παμμηδεατικού. Τον βρήκα και μιλήσαμε εγκάρδια, σαν να βρισκόμαστε στην πλατεία του χωριού και να πίναμε ένα καφεδάκι. Μιλήσαμε σαν συγχωριανοί, σαν παλιοί φίλοι και συμμαθητές, σαν δύο άνθρωποι που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και κοιτάζουμε μαζί, τρέφοντας τις ίδιες προσδοκίες, στο αύριο. Ένα αύριο, που όλο και περισσότερα σύννεφα το κάνουν να φαίνεται γκρίζο. Ψάχνοντας να βρούμε αχτίδες φωτός, χαραμάδες αισιοδοξίας, αφορμές για χαμόγελο και ελπίδα…

Α.Σ. Νικόλα, πώς έγινε και έφτασε η ομάδα σε τόσο άσχημη κατάσταση;

Ν.Μ. Καλέ μου φίλε, οι ομάδες που δεν έχουν γερές και στέρεες βάσεις, είναι πολύ εύκολο να φτάσουν σ αυτό το σημείο. Δυστυχώς, το χωριό μας έπαψε να παράγει ποδοσφαιριστές. Αυτό οδήγησε την προηγούμενη Διοίκηση στην ανάγκη να «νοικιάσει» παίκτες για ένα χρόνο, έναντι ενός σεβαστού ποσού, το οποίο όμως δεν είναι δυνατόν να ξοδεύεται κάθε χρονιά. Έτσι, μόλις ο προηγούμενος Πρόεδρος αποφάσισε να εγκαταλείψει -για τους δικούς του λόγους- την ομάδα, δεν ήταν τόσο εύκολο για κανέναν από το χωριό, να δαπανήσει και την επόμενη χρονιά τόσα χρήματα, για να διατηρηθεί το υπάρχον έμψυχο υλικό. Οπότε, το διοικητικό αδιέξοδο, ήταν αναμενόμενο.

Α.Σ. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω, πως μια ποδοσφαιρομάνα σαν το χωριό μας, έπαψε να βγάζει ποδοσφαιριστές…!!!

Ν.Μ. Κι όμως, δεν έχουμε πολλούς παίκτες, ικανούς να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της τοπικής κατηγορίας. Η λύση του δανεισμού για ένα χρόνο, είναι μια αναπόφευκτη λύση. Κοστίζει αλλά λύνει -προσωρινά- τα προβλήματα.

Α.Σ. Ναι αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον…

Ν.Μ. Αυτό είπαμε με τα παιδιά που ανέλαβαν τη Διοίκηση. Έγιναν πολλές συζητήσεις πριν καταλήξουμε στον σχηματισμό της και το κυρίαρχο θέμα ήταν, η δημιουργία Ακαδημίας και οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνονται νεαρά παιδιά για να παίξουν ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο. Ο Παμμηδεατικός, δεν έχει βλέψεις για άνοδο σε ανώτερες κατηγορίες. Μετά δε και τις αναδιαρθρώσεις των κατηγοριών, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο και κοστίζει ακριβά. Άρα, ο στόχος μας, έπρεπε να είναι η παραγωγή δικών μας ποδοσφαιριστών, έτσι ώστε να μην ξοδεύονται χρήματα σε «δανεισμούς» ξένων παικτών αλλά να δίνονται τα όποια χρήματα μπορούν να προσφέρουν οι φίλοι της ομάδας, στα έξοδα της Ακαδημίας και στα όποια λειτουργικά έξοδα έχει ο Παμμηδεατικός. Γνωρίζαμε εξ αρχής, ότι κάτι τέτοιο είναι κάτι που φθείρει ψυχικά, θέλει τεράστια υπομονή και έχει μεγάλο προσωπικό και ψυχολογικό κόστος. Όμως, πιστεύω πως αν υπερασπίζεσαι κάτι σωστό, αντλείς δύναμη για να κάνεις οτιδήποτε…

Α.Σ. Έχω ακούσει όμως, ότι όποια ομάδα θέλει να πρωταγωνιστήσει και να διακριθεί, πρέπει να πάρει καλούς παίκτες. Εμείς, τι παίκτες έχουμε; Θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι, αν δεν υπάρχουν χρήματα;

Ν.Μ. Θα ήθελα εδώ να σου εξομολογηθώ κάτι. Σαν προπονητής, τα προηγούμενα χρόνια, έζησα από κοντά τον «πρωταθλητισμό». Πολλά χρήματα πεταμένα σε αμφισβητούμενους παίκτες, ελάχιστος προγραμματισμός, πολύ φιγούρα και εντυπωσιασμός, καμία λογική στο ξόδεμα και έντονο το στοιχείο του εγωϊσμού. Κάτι τέτοιο, οδήγησε πολλές ομάδες στο μαρασμό και την αφάνεια, μόλις τελείωσαν τα χρήματα. Στο χωριό μας, έκανα αυτή ακριβώς την πρόταση. «Αν θέλετε να φτιάξουμε μία ομάδα που θα έχει διάρκεια ζωής, έναν ακριβώς χρόνο, αναζητείστε άλλον για τη θέση του προπονητή. Αν θέλετε να συνδράμουμε όλοι, ο καθένας από το πόστο που μπορεί, ΧΩΡΙΣ να αμείβεται, με στόχο ο Παμμηδεατικός σε λίγα χρόνια, να αποτελείται από δικά του παιδιά ή και κάποιους αθλητές που μας εκτιμούν και θέλουν να αγωνισθούν επειδή τους αρέσει, έρχομαι αύριο το πρωί να αναλάβω.» Όπως αντιλαμβάνεσαι, δέχτηκαν όλοι και έτσι ξεκινήσαμε. Αυτή τη στιγμή, οι ποδοσφαιριστές του, είναι εραστές του ποδοσφαίρου, παιδιά που φιλοδοξούν να αθληθούν και να διακριθούν, που εργάζονται και προπονούνται όσο περισσότερο μπορούν, που γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους με το χόμπυ τους. Θέλαμε να σβήσουμε την θαμπή εικόνα του ημι- επαγγελματία που έπαιζε για τα χρήματα και νοίκιαζε τις ικανότητές του για ελάχιστες χιλιάδες ευρώ το χρόνο, χωρίς να σκέπτεται αν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το να πάρει χρήματα για να παίξει. Δυστυχώς, οι νέοι μας, έμαθαν να πουλάνε τη νιότη τους στους υπερφίαλους παράγοντες, οι οποίοι τους έβλεπαν σαν ένα κομμάτι κρέας, με την μοναδική έγνοια, να είναι το ποσό που συμφωνήθηκε για να παίξουν. Είχαμε φτάσει σε αρρωστημένα επίπεδα, να ζητούν νεαρά παιδιά, μισθό προϊσταμένου σε επιχείρηση, ώστε να προσφέρουν για ένα χρόνο τις υπηρεσίες τους. Και όλα αυτά, σε ερασιτεχνικές κατηγορίες. Ξέραμε πως αυτό αποτελεί έναν παραλογισμό και είπαμε την αλήθεια στους ποδοσφαιριστές που μιλήσαμε να έρθουν να παίξουν στην ομάδα. Είναι γεγονός, ότι πολλοί μας γύρισαν την πλάτη. Κάποιοι όμως, ανταποκρίθηκαν. Ξαναγύρισαν όλοι οι ποδοσφαιριστές από το χωριό που ήθελαν να έρθουν στην ομάδα και λίγοι αλλά ικανοί «ξένοι» που εκτιμούν και σέβονται την προσπάθειά μας. Έτσι, φτιάξαμε ένα σύνολο, που θα παλέψει για το καλύτερο τη χρονιά που έρχεται.

Α.Σ. Συμφωνώ Νικόλα, είχαμε ξεφύγει για μερικά χρόνια. Αλλά το χωριό μας, έχει βρεθεί πολλές φορές σε δύσκολη θέση. Πάντα κάποιοι βρίσκονται και βοηθούν. Αυτή τη φορά όμως, μου φαίνεται ότι υπάρχει ένα σχέδιο. Θα υπάρξει συνέχεια; Θα βοηθήσουν οι συγχωριανοί μας;

Ν.Μ. Είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσουν. Όταν οι μισοί και παραπάνω ποδοσφαιριστές είναι αμειβόμενοι, οι φίλαθλοι αφήνουν τη Διοίκηση να τα βγάλει πέρα, ενώ έχουν υπερβολικά μεγάλες απαιτήσεις από τον εκάστοτε Πρόεδρο. Τώρα, είναι γνωστό σε όλους, ότι είμαστε όλοι στρατευμένοι σε μία προσπάθεια, που θα στηριχτεί στη βοήθεια του κόσμου. Δεν απαιτούμε υπερβολικά χρήματα για να πληρώσουμε κανέναν, ζητάμε ελάχιστα, για να συμμετάσχει αξιοπρεπώς η ομάδα μας στο Πρωτάθλημα. Θέλουμε το ρουχισμό μας, τον εξοπλισμό μας, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις φυσικοθεραπείες σε περίπτωση τραυματισμού, τις μεταφορές μας και την διαιτησία. Σ’ αυτά όλα, ήδη το χωριό ανταποκρίνεται πολύ ευχάριστα. Κατανοούν την προσπάθειά μας και συνδράμουν. Τους εξηγούμε τι κάνουμε και τι στόχο έχουμε και όλοι δείχνουν κατανόηση.

Α.Σ. Πες μου για την Ακαδημία του Παμμηδεατικού. Έρχονται αρκετά παιδιά;

Ν.Μ. Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Έχουμε ήδη 17 παιδιά και προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τον αριθμό καθημερινά. Τα τελευταία χρόνια, δεν λειτουργούσε Ακαδημία στο χωριό μας. Μία προσπάθεια είχα κάνει εγώ το 1991 μέχρι το 1995, βγήκαν πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές από εκείνη την Ακαδημία και άλλη μία προσπάθεια από τον Ν. Παπαγεωργόπουλο, πριν λίγα χρόνια, που όμως δεν είχε την στήριξη που έπρεπε. Το χωριό μας πάντα έβγαζε ποδοσφαιριστές, αλλά είχε μεγάλη έλλειψη από διορατικούς παράγοντες. Σχεδόν κανείς τους δεν είχε σχεδιάσει το μέλλον της ομάδας. Και όσοι είχαν προσπαθήσει, είχαν πνιγεί οι καλές προθέσεις τους από το βάρος των ευθυνών και τις μεγάλες απαιτήσεις του κόσμου για γρήγορο αποτέλεσμα. Τώρα, όλη αυτή η πίεση δεν υπάρχει. Ο κόσμος έρχεται να δει τα παιδιά του να αγωνίζονται για τη φανέλα της ομάδας τους, τα χειροκροτεί για την προσπάθειά τους, και μαθαίνει να περιμένει το αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου. Οι εικόνες από τους παλιούς φίλους της ομάδας, που έβλεπαν τους παίκτες της να αγωνίζονται και ρωτούσαν, «ποιος είναι αυτός;», πέρασε οριστικά. Τώρα, παίζουν όλοι οι ντόπιοι, παιδιά της γειτονιάς τους, παιδιά φίλων τους, συγγενικά πρόσωπα, συγχωριανοί τους. Όλοι, παιδιά δικά μας. Όλοι, παιδιά δικά τους. Και η Ακαδημία, αυτό το στόχο έχει. Σε 4-5 χρόνια, όλο το έμψυχο δυναμικό μας, να αποτελείται από δικά μας παιδιά. Άλλους πολύ καλούς, άλλους λιγότερο καλούς, αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία. Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να αγαπήσουν τα παιδιά μας, την ομάδα του χωριού τους. Να αισθανθούν μέλος της, να την νοιώσουν σαν μια ζεστή αγκαλιά που περιμένει να τους χαρίσει συγκινήσεις αλλά και γνώση. Να τους προσφέρει χαρά, παιχνίδι αλλά και να τα ολοκληρώσει σαν χαρακτήρες. Ο παιδαγωγικός της ρόλος, είναι εξαιρετικά σημαντικός. Αυτό το γνωρίζουν όλοι και ευτυχώς, μας το αναγνωρίζουν…

Α.Σ. Νικόλα, μου κάνει εντύπωση ένα πράγμα. Θα μπορούσες να ήσουν προπονητής σε μια καλή ομάδα του νομού, σε μια δύσκολη περίοδο. Προτίμησες να βοηθήσεις μια προσπάθεια. Ποιο είναι το κίνητρό σου, πως πήρες αυτή την απόφαση;

Ν.Μ. Δεν έχει σημασία το τι θα μπορούσα να κάνω αλλά το τι έκανα. Είμαι εκπαιδευτικός, καθηγητής Φυσ. Αγωγής και προπονητής. Εργάζομαι σε Δημοτικά σχολεία, τα δύο τελευταία χρόνια μάλιστα ήμουν στο δημοτικό του χωριού μας. Δυστυχώς φέτος, από μια αντισυναδελφική συμπεριφορά, βρέθηκα στο Ναύπλιο, μακριά από το σχολείο μας. Δεν πειράζει. Τα παιδιά ξέρουν και έρχονται στην Ακαδημία. Με κούρασε η αναζήτηση ομάδων με παράγοντες που δεν ξέρουν τι ακριβώς ζητούν, που υπόσχονται και αναιρούν, που τάζουν και αμέσως ξεχνάνε. Δεν μου άρεσε όλο αυτό το θέατρο. Ήθελα να δημιουργήσω μια ομάδα, με αρχές, με αξίες, με προοπτική και μέλλον. Και πάνω στην κατάλληλη στιγμή, ήρθε και το πιο ευχάριστο γεγονός. Η εγκυμοσύνη της συζύγου μου, όπου με τη βοήθεια του Θεού, τα Χριστούγεννα θα υπάρχει στην οικογένεια ένα νέο μέλος. Όλη αυτή η συγκυρία, με έφερε πολύ κοντά στις ρίζες. Ήταν καιρός να επιστρέψω. Με βοήθησε σ’ αυτό κι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και συνεργάτης. Ο Δημήτρης Μαστοράκος, ο γνωστός σε όλους τους φίλους του Παμμηδεατικού ως Μαυρίκης. Ένας υπέροχος, αγνός και ανιδιοτελής φίλος της ομάδας, που την αγαπάει όσο ελάχιστοι. Το να συνεργάζεσαι με τέτοιους ανθρώπους, είναι κάτι για το οποίο δεν υπάρχει αντίτιμο. Τουλάχιστον για όσους έχουν μάθει να μην μετράνε τα πάντα με το χρήμα.

Α.Σ. Νικόλα μου, αυτό είναι πολύ ευχάριστο…!!! Σου εύχομαι με το καλό, ο Θεός να σας βοηθήσει και όλα να πάνε καλά. Όσο για τον Παμμηδεατικό, όλα αυτά που μου είπες, δείχνουν να μπαίνουν όλα σε μια σωστή βάση και πιστεύω πως έρχονται πολύ καλύτερες μέρες.

Ν.Μ. Πατέρα Αναστάσιε, σ ευχαριστώ για τις ευχές σου. Πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρουμε. Θέλω να είσαι κοντά μας, δεν έχει σημασία η απόσταση… Τα συναισθήματα δεν γνωρίζουν αποστάσεις. Να είσαι μαζί μας όπως όλοι αυτοί που αγαπούν το χωριό μας και την ομάδα του…

Υ.Γ. Τα μέλη του Συμβουλίου είναι: Νάσσος Θαν., Μαστοράκος Δημ. Μυλωνάς Αλεξ. Παπαδριανός Μιχ., Κυριάκου Νικ., Μυλωνόπουλος Νικ., Κυμπούρης Βασ.

Φιλικός του Παμμηδεατικού

Διαβάσαμε στο τελευταίο φύλλο της τοπικής εφημερίδας "Η Μιδέα σήμερα" για τον φιλικό αγώνα που έδωσε η ομάδα του χωριού μας:

Ας ευχηθούμε μια καλή και επιτυχημένη ποδοσφαιρική χρονιά 2011-2012 στην ιστορική ομάδα του χωριού μας, τον Παμμηδεατικό!

Παιδική χαρά

Στο χωριό μας λειτουργεί από το 2005 «παιδική χαρά». Αυτή βρίσκεται δίπλα από το Γυμνάσιο - Λύκειο του χωριού.

Είναι βέβαια ένας υπαίθριος χώρος ξεγνοιασιάς και σκόλης, όπου τα παιδιά μας θα μπορούν να διασκεδάζουν και να ψυχαγωγούνται.

Ο παιδότοπος αυτός δημιουργήθηκε επί εποχής του Δήμου Μιδέας.

Η εφημερίδα «Η Μιδέα σήμερα» είχε κάνει πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στις 11 Απριλίου 2005 στην υπό κατασκευή τότε παιδική χαρά.

Ο Moerbeke και η Παναγία του χωριού μας

Η Δρ. Diana Gilliland Wright είναι αμερικανίδα ιστορικός και η ίδια αυτοσυστήνεται μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες της ως «a historian of the 15th-century Morea, of the confluence of Greeks, Venetians, Albanians, and Turks». Είναι διαχειρίστρια μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ιστοσελίδας, η οποία έχει την επωνυμία «Surprised by Time». Στην ιστοσελίδα αυτή δημοσίευσε στις 20 Ιουνίου 2011 ένα κείμενο με τον τίτλο: «William of Moerbeke».

Όπως έχουμε αναφέρει και άλλοτε ο Wilhelm von Moerbeke ήταν Λατίνος Επίσκοπος, ο οποίος στη διάρκεια του 13ου αι. είχε έδρα του την Κόρινθο. Το 1277 έρχεται και κάνει έδρα του το μοναστήρι της Παναγίας του Βούζη, που είναι δηλαδή ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που βρίσκεται στο χωριό μας.

Η Wright στο προαναφερθέν κείμενό της δίνει μόνο μια μικρή πληροφορία για τη σχέση του Moerbeke με το χωριό μας. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Someone has written a dissertation on Moerbeke and the church, but this person will not allow it to be read "because someone might steal my ideas." I have been told that this person claims Moerbeke built the church as a burial chapel for himself, but if there is actual evidence connecting the burial chamber with Moerbeke, the evidence has not been made available».

Σε απλά ελληνικά η Wright λέει πως υπάρχει κάποιος ερευνητής (τον οποίο δεν κατονομάζει) που υποστηρίζει πως την εκκλησία της Παναγίας έκτισε ο Moerbeke για να την χρησιμοποιήσει ως ταφικό παρεκκλήσι για τον εαυτό του!

Η θεωρία αυτή βέβαια, για διάφορους λόγους, που σχετίζονται κυρίως με την χρονολόγηση του μνημείου και την αρχιτεκτονική του μορφή, δεν είναι εύκολο να στερεωθεί επιστημονικά. Επειδή όμως αναφέρθηκε γραπτώς από την Wright θεωρήσαμε σωστό και μάλλον επιβεβλημένο να της ζητήσουμε να αναφέρει το όνομα του ερευνητή. Εκείνη απάντησε με έναν δικό της τρόπο, τον οποίο εμείς θα αφήσουμε στην κρίση των αναγνωστών μας:

«I believe it inappropriate to give that information to someone I do not know personally. I omitted that information because I think it inappropriate to give to people whom I do not know. I do think that people who want to have theories need to read the relevant material from the period, such as the Dominican regulations I mentioned, and the biographical, before haring after their theories».

Όταν την ρωτήσαμε αν της αρέσει η παρουσιασθείσα -έστω και αποσπασματικά- θεωρία, εννοώντας βέβαια αν την υποστηρίζει, απάντησε πάλι με έναν ιδιαίτερο δικό της τρόπο, αν και αρκετά αποκαλυπτικό για την δική της επιστημονική άποψη για την εκκλησία μας:

«As a scholar, I feel I am responsible for presenting the available information. That is significantly more important than my "liking" it. It was appropriate to say that such-&-such a theory is in existence. Had I evidence to support this theory, I would have given the name. I gave a link in the blog to Guy Sander's article about the architecture. I included in the blog the only indications that survive of Moerbeke's personal feelings about anything. I haven't a clue why the Archbishop of Corinth would build his burial chapel in the Argolid, and neither does anyone else. I can only assume that he rather liked the fundamental Byzantine style, and that was the style his builders knew how to build in. Except that it is not the fundamental Byzantine style: the base that runs around the church, & at the Ag. Moni, and at Ag. Thomas/Midea, and a number of other churches, was developed under the Frangokratia in the later 13th century. Similary, the use of ceramic bowls does not appear to have been known in the Morea until that period».

Ο Παμμηδεατικός σε κρίση

Παρακάτω παρατίθεται δημοσίευμα σε πρόσφατο φύλλο της εφημ. "Η ΜΙΔΕΑ σήμερα", σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της ιστορικής ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού μας. Φαίνεται πως υπάρχει κρίση...

Ας ευχηθούμε με τη προσωπική βοήθεια και την οικονομική συνδρομή των συγχωριανών η ομάδα μας να ξεπεράσει κι αυτή την κρίση και να προχωρήσει και πάλι να γράψει σελίδες δόξας στο βιβλίο της ιστορίας της!

Γ.Σ. Παμμηδεατικού

Πραγματοποιείται σήμερα Γενική Συνέλευση του Παμμηδεατικού. Η σχετική ανακοίνωση στην τοπική εφημερίδα "Η ΜΙΔΕΑ σήμερα" έχει ως εξής:

Φωτορεπορτάζ από το πανηγύρι μας

Την Κυριακή της Πεντηκοστής το βράδυ και την Δευτέρα του Αγ. Πνεύματος πανηγύρισε, σύμφωνα με το πρόγραμμα, η κύρια εκκλησία του χωριού μας, που είναι ως γνωστόν αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα.

Πάνδημος ο εορτασμός και με πολλούς επισήμους, κληρικούς, πολιτικούς, καλλιτέχνες και πλήθος κόσμου, που εξέφρασε με τον τρόπο αυτό το σεβασμό και την απαιτούμενη τιμή στην Τριαδική Θεότητα.

Τα πάντα έγιναν σύμφωνα με τις Παραδόσεις, τα έθιμα και την τάξη της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας και του ιστορικού χωριού μας.

Ας ευχηθούμε Χρόνια Πολλά κι Ευλογημένα σε όλους, καλή δύναμη και καλή φώτιση, ιδιαίτερα στα παιδιά και τους νέους μας!

Φωτορεπορτάζ του Βαγγέλη Μπουγιώτη
Πηγή: Amen.gr

Το πανηγύρι του χωριού μας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ - ΝΑΥΠΛΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Τη Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011 Εορτή του Αγίου Πνεύματος πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς ο εν Αγία Τριάδι (Μέρμπακα) Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος.

Το εσπέρας της παραμονής Κυριακή 12 Ιουνίου 2011 και ώρα 8:00 μ.μ., θα ψαλεί ο Μέγας Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου.

Μετά το πέρας του Εσπερινού θα γίνει η λιτάνευση της Αγίας Εικόνος παιανιζούσης της Φιλαρμονικής.

Την ημέρα της εορτής Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011 θα ψαλεί ο Όρθρος και θα τελεστεί πανηγυρική θεία Λειτουργία, μετά θείου κηρύγματος.

Κατά τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία, θα ψάλει η Βυζαντινή Χορωδία του Ι. Ναού μας υπό τη διεύθυνση του πρωτοψάλτου κ. Παναγιώτη Κωστόπουλου.

Το βράδυ της εορτής και ώρα 7:00 μ.μ θα ψαλεί Εσπερινός και εν συνεχεία ο Κανόνας εις την Παναγία Τριάδα.

Καλούνται όλοι οι κάτοικοι της περιοχή μας όπως προσέλθουν και τιμήσουν την Ιεράν Εορτήν και Πανήγυριν.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Ιω. Μητροσύλης
και το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον

Μουσικό σεργιάνι στο... Μέρμπακα

Κυριάκος της Αγκώνας

Το 2003 εκδόθηκε από το Harvard University Press ένα ενδιαφέρον βιβλίο, γραμμένο από τους Edward W. Bodnar και Clive Foss, αφιερωμένο στον Cyriac of Ancona και στις Περιηγήσεις του.

Ο Κυριάκος ήταν έμπορος και διπλωμάτης από την Αγκώνα. Ταξίδεψε πολύ στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου πελάγους κατά τα μέσα του 15ου αιώνα. Ενδιαφερόταν να ανακαλύπτει και να καταγράφει τα απομεινάρια του κλασικού πολιτισμού και ιδιαίτερα την ελληνικές και ρωμαϊκές επιγραφές. Πολλές από τις επιγραφές αυτές τις αποτύπωνε στις επιστολές και τα ημερολόγιά του. Επίσης, σχεδίαζε γλυπτά και κολώνες που εύρισκε σε πολλά ενδιαφέροντα σημεία.

Η Ελληνίστρια Diana G. Wright του New School University της Nέας Υόρκης έκανε βιβλιοπαρουσίαση του εν λόγω βιβλίου, η οποία παρουσιάσθηκε στο διαδίκτυο. Στο κείμενο αυτό βρίσκουμε αναφορές και στο χωριό μας. Συγκεκριμένα φαίνεται πως ο Κυριάκος πέρασε από το Μέρμπακα και αποτύπωσε κάποιες από τις ανάγλυφες παραστάσεις που είδε πάνω στους τοίχους του βυζαντινού Ναού της Παναγίας.

Στην 5η υποσημείωση η Diana G. Wright αναφέρει χαρακτηριστικά:

The town of Merbaka is officially known as Agia Triada, from the three-person relief shown in Cyriac's sketch in Plate X. However, a serious problem with identification comes in the headings of the Merbaka section (336-337) which read [Nauplion, "Mycenae" (= Merbaka)]. Cyriac does not identify Mycenae with Merbaka but says, in Bodnar's translation: "... desiring to see if anything of the destroyed city of Mycenae survived until our time, first of all we saw on the plain a great number of remarkable remnants of antiquity and, among the more important, some slabs of shining marble [bearing] images of outstanding beauty that had been removed in the past by Christians from a very old temple of Juno, ... to adorn later churches of our religion."

Η Diana G. Wright έχει βέβαια κάνει λάθος στο λόγο που προτείνει για την ονοματοδοσία του χωριού μας ως «Αγία Τριάδα». Λέει ότι ονομάσθηκε έτσι γιατί στο γνωστό ανάγλυφο που βρίσκεται σε τοίχο του Ναού της Παναγίας απεικονίζονται 3 πρόσωπα. Αυτή η ανάγλυφη παράσταση είναι βέβαια αρχαιο-ελληνική και ως εκ τούτου παγανιστική, ενώ το όνομα της Αγίας Τριάδας δόθηκε στο χωριό από τον σημερινό κεντρικό Ναό του, που είναι αφιερωμένος στον Τριαδικό Θεό μας. Κατά τ’ άλλα η αναφορά της είναι ενδιαφέρουσα.

Το παλιό Πρεσβυτερείο

Είναι ένα ωραίο διόροφο κτήριο, το οποίο ανήκει στην ιδιοκτησία της Ενορίας Αγ. Τριάδος. Είναι γνωστό ως Πρεσβυτερείο. Παλαιότερα κατοικούσε εκεί (στον πρώτο όροφο) ο τότε Εφημέριος του χωριού μας π. Ηλίας Αλευράς. Την εποχή εκείνη στο ισόγειο γίνονταν μαθήματα Κατηχητικού.

Το κτήριο αυτό είχε κατά καιρούς και άλλες χρήσεις. Είχε χρησιμοποιηθεί ως Γραφεία της τότε Κοινότητας Αγ. Τριάδος και αργότερα ως Νηπιαγωγείο. Φαίνεται πως την εποχή εκείνη (τη δεκαετία του 1980) περιφράχθηκε ο περιβάλλων χώρος και οργανώθηκε ως μικρή παιδική χαρά. Από τότε (Καλοκαίρι 1988) είναι και η πρώτη φωτογραφία της παρούσας ανάρτησης.

Το Νοέμβριο του 2009 (οπότε τραβήχτηκαν η δεύτερη και η τρίτη φωτογραφία) το κτήριο παρουσιάζεται κάπως ανακαινισμένο με περιποιημένο τον περιβάλλοντα χώρο, στον οποίο βλέπουμε και δένδρα.

Την ίδια εποχή υπάρχει ταμπέλα στο ισόγειο που δείχνει ότι τον χώρο χρησιμοποιούσε τότε ο «Επιμορφωτικός Σύλλογος Αγίας Τριάδας Μιδέας».

To εργοστάσιο Χριστοδούλου

Στην ανατολική πλευρά του χωριού μας υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες το ονομαστό και γνωστό σε όλη την περιοχή εργοστάσιο Χριστοδούλου. Η επίσημη επωνυμία είναι: «Αφοί Ν. Χριστοδούλου Α.Ε.».

Το εργοστάσιο παλαιότερα ασχολούνταν με συσκευασία εσπεριδοειδών (κυρίων βέβαια πορτοκαλιών). Σήμερα αποτελεί μια σύγχρονη μονάδα Παραγωγής Χυμών Φρούτων.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι είναι πολλοί εκείνοι οι συγχωριανοί μας (αλλά και κάτοικοι άλλων γειτονικών χωριών) οι οποίοι εργάζονται τακτικά ή έκτακτα στο εργοστάσιο αυτό. Οπότε θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη κοινωνική σημασία και προσφορά της εν λόγω βιομηχανικής μονάδας στην κοινωνική ζωή της περιοχής.

Προσωπικά θα ήθελα να καταθέσω και την εξής μαρτυρία: Όταν πριν από 20 περίπου χρόνια επισκεπτόμουν το αγαπημένο μου χωριό κατά τις καλοκαιρινές διακοπές, και είχα μαζί μου κι ένα καλό μου φίλο, τον Αγγλικανό Ιερέα και Καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας Jeffrey Gainer, συνάντησα στο κατάστημα του Γιώργου Δαμούλου τον κ. Χριστοδούλου. Του συστήθηκα και του σύστησα και τον φίλο μου. Τον παρεκάλεσα δε να μας δεχθεί και να μας ξεναγήσει στο εργοστάσιό του, έτσι ώστε να δείξουμε στον Φιλέλληνα φίλο μου κάτι από τη σύγχρονη επιχειρηματική δραστηριότητα της Ελλάδος. Ο κ. Χριστοδούλου δέχθηκε με προθυμία και μια από τις επόμενες ημέρες μας υποδέχθηκε στο εργαστάσιό του, μας ξενάγησε και μας φιλοξένησε εγκάρδια. Από τη θέση αυτή τον ευχαριστώ θερμά.

Ο Παμμηδεατικός προς τα μπαράζ

Πηγή: εφημ. "Η ΜΙΔΕΑ σήμερα"

Φρικτά εγκλήματα στο χωριό μας

Δύο τραγικές ειδήσεις που αφορούν το χωριό μας βρίσκουμε στο Αστυνομικό Δελτίο της τρέχουσας αυτής εβδομάδας.

Η πρώτη αναφέρεται σε ανθρωποκτονία με πρόθεση. Την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου βρέθηκε νεκρός μπροστά στο παλιό Δημαρχείο του χωριού, μέσα σε λίμνη αίματος, Ρουμάνος οικονομικός μετανάστης, που κατοικούσε τα τελευταία χρόνια στο Ανυφί. Λέγεται πως έγινε συμπλοκή Πακιστανών με τον εν λόγω άνδρα, με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό του. Η Αστυνομική Διεύθυνση Αργολίδας προέβη σε συλλήψεις και προσαγωγές υπόπτων αλλοδαπών, με σκοπό να εξιχνιάσει τη στυγερή αυτή δολοφονία.

Σαν να μην έφτανε αυτό την επόμενη ημέρα (9 Φεβρουαρίου) αποκαλύφθηκε κάτι εξίσου συγκλονιστικό. 3 Αφγανοί συνελήφθησαν στο χωριό μας ενώ πωλούσαν χασίς σε μαθητές της Α΄ Γυμνασίου. Το χασίς ήταν συσκευασμένο σε σπιρτόκουτα. Στην κατοχή τους βρέθηκαν 624 γραμμάρια χασίς σε νάιλον συσκευασίες, καθώς επίσης και 7 σπιρτόκουτα που περιείχαν συνολικά 15 γραμμάρια χασίς. Όπως προέκυψε, εκτός από τους χρήστες που προμήθευαν, μέσα σε ένα μήνα πούλησαν 8 φορές χασίς σε μαθητή, ο οποίος πλήρωνε 10 ευρώ για το κάθε σπιρτόκουτο.

Θα ήταν οπωσδήποτε χρήσιμο να μπορούσε να γίνει μια μελέτη για να διαπιστωθούν τα αίτια αυτής της εγκληματικότητας στο χωριό μας. Κάποιοι ίσως υποστηρίξουν ότι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά. Μπορεί να είναι και έτσι. Όμως οι κάτοικοι έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν ένα αίσθημα φοβίας και ανασφάλειας και για τη ζωή τους αλλά και για τις περιουσίες τους. Ο κόσμος μας τελικά αλλάζει γύρω μας ραγδαία και κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος.

Πηγή: http://argolikeseidiseis.blogspot.com/

Παναγιώτης Ν. Παπανδριανός

Μεγάλη μορφή του ποδοσφαίρου στην περιοχή μας

Ο Παναγιώτης Ν. Παπανδριανός είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου, ο οποίος ως ποδοσφαιριστής προσέφερε τις υπηρεσίες του στην ομάδα του χωριού μας τον Παμμηδεατικό, όπως επίσης και στον Ηρακλή Ναυπλίου. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε άξιο προπονητή.

Γεννήθηκε στο Μέρμπακα το 1934. Πατέρας του ήταν ο Νίκος Παπανδριανός που είχε διατελέσει Πρόεδρος της Κοινότητας του Μέρμπακα από το 1939 έως το 1943. Μητέρα του ήταν η Ελένη Παπανδριανού. Ο Παναγιώτης ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Οι άλλοι τρεις είναι η Καλλιόπη που έχει πεθάνει, ο Δημήτρης ταξίαρχος του Ελληνικού Στρατού και η Αγγελική που ζει σήμερα στο Ναύπλιο.

Η πρώτη επαφή του με τη στρογγυλή θεά έγινε όταν αυτή ήταν ακόμα σε πάνινη μορφή, στη συνέχεια λαστιχένια και μετά η πρώτη μπάλα με βαλβίδα που ήρθε από την Αμερική, δώρο από τον Άθα, πρώτο ξάδελφο της μητέρας του, μαζί με διάφορα άλλα δώρα που συνήθιζαν να στέλνουν οι Ομογενείς που ζούσαν στην Αμερική στα αγαπημένα τους πρόσωπα στην Ελλάδα.

Ο Παναγιώτης Ν. Παπανδριανός σε σύγχρονη φωτογραφία

Στον Παμμηδεατικό έπαιξε στα 19 του χρόνια, ενώ το πρώτο δελτίο έγινε στον Ηρακλή Ναυπλίου, όπου έπαιξε τρία χρόνια ως αριστερό μπακ και χαφ. Εκεί τραυματίστηκε στον αριστερό αστράγαλο κι έμεινε εκτός γηπέδων για έξι μήνες. Κατόπιν επέστρεψε στον Παμμηδεατικό, ενώ λίγο αργότερα εκλήθη να υπηρετήσει την Πατρίδα ως φαντάρος.

Μετά τον στρατό επέστρεψε στο χωριό μας όπου συνέχισε να παίζει στον Παμμηδεατικό, κυρίως σε φιλικά παιχνίδια, εναντίον ομάδων της περιοχής αλλά και ομάδων με επιλέκτους από την Αθήνα. Σε ένα τέτοιο αγώνα είχε αντιπάλους κορυφαίους παίκτες της εποχής, όπως ο Πουλής, ο Πανάκης και ο Μιχαλάκος, τους οποίους κέρδισε ο Παμμηδεατικός με σκορ 4-2. Στον αγώνα αυτό ο Παναγιώτης μάρκαρε και κυριολεκτικά «εξαφάνισε» τον μεγάλο Πανάκη.

Στα 28 του χρόνια σταματά το ποδόσφαιρο για να ακολουθήσει την καριέρα του προπονητή στον Παμμηδεατικό, όπου προπονούσε την ομάδα από το 1962 έως το 1973. Για την αγαπημένη του ομάδα τον Παμμηδεατικό σχεδίαζε με προσοχή τη στρατηγική του παιχνιδιού και εύρισκε λύση στα προβλήματα της ανάπτυξης.

Το σύστημα που προτιμούσε ήταν το 4-3-3. Του άρεσε ο παίκτης σέντερ φορ να είναι ψηλός και δυνατός παίκτης, για να σπάει την αντίπαλη άμυνα, ενώ ο δεύτερος σέντερ φορ έμπαινε στη φάση πίσω από τον πρώτο, γινόταν ο τελεικός αποδέκτης της μπάλας και την κάρφωνε στα δίχτυα. Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Αποδεικνύεται έτσι πόσο πρωτοποριακός ήταν ο Παναγιώτης στην εποχή του.

Ο Παναγιώτης Παπανδριανός (πρώτος από δεξιά) ως προπονητής του Παμμηδεατικού (δεκαετία '60)

Αγωνίστηκε και στο Άργος εναντίον του Παναργειακού για το Κύπελλο Ελλάδος και στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα κέρδιζε με 2-0, με γκολ του Παναγιώτη Κυριάκου και του Μιχάλη Μαστοράκου. Στην επανάληψη οι λανθασμένες αποφάσεις του διαιτητή μετέτρεψαν το 2-0 σε 2-2, με αποτέλεσμα ο Παναγιώτης να αποσύρει την ομάδα από το γήπεδο, διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν σε αυτό τον ιστορικό αγώνα ήταν οι εξής: Σκιαδάς, Σαλαπάτας, Κυριάκου, Μαστοράκος, Καλαμπάκας, Μιχάλης Μαστοράκος, Βασίλης Μαστοράκος, Μπουλμέτης, Ντούλιας, Καψούρος, Παναγιώτης Καλογερόπουλος και άλλοι.

Είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον σημερινό προπονητή του Παμμηδεατικού, Γιώργο Κολιατσόπουλο, που ήταν τότε μικρός ποδοσφαιριστής, και τον προώθησε από τους μικρούς στη πρώτη ομάδα του Παμμηδεατικού.

Ο Παναγιώτης, συγκρίνοντας τις συνθήκες του ποδοσφαίρου της εποχής που ήταν εκείνος εν ενεργεία ποδοσφαιστής με τις σημερινές, λέει χαρακτηριστικά πως: «Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι για χρήμα, ενώ στην εποχή μου παίζαμε για τη φανέλα της ομάδας».

Πηγή: εφημ. «Η Μιδέα σήμερα», φύλλο 853, 24/1/2011

Τα πορτοκάλια του χωριού μας

Εποχή της συγκομιδής στον Αργολικό κάμπο, ο οποίος είναι γεμάτος από πλούσιους πορτοκαλαιώνες.

Στο χωριό μας οι πριγκίπισσες πορτοκαλιές πλημμυρίζουν από ολόχρυσους καρπούς.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απολαμβάνουν τον εύγευστο καρπό. Η γεύση άριστη, όπως πάντα.

Η παραγωγή, όπως λένε οι εμπειρογνώμονες, είναι αρκετά μεγάλη φέτος.

Δυστυχώς όμως η τιμή του πορτοκαλιού δεν είναι σε τέτοια επίπεδα που να ευχαριστεί τους παραγωγούς.

Στο χωριό μας εργάζονται πολλά συνεργεία οικονομικών μεταναστών, που αναλαμβάνουν την κοπή των πορτοκαλιών και προσφέρουν πολύτιμη εργασία με τον έντιμο κόπο και ιδρώτα τους.

Ο Fabio Marques στον Παμμηδεατικό

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα στην τοπική εφημερίδα «Η Μιδέα σήμερα» (3ης Ιανουαρίου 2011) η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας απέκτησε τον ποδοσφαιριστή Fabio Marques, ο οποίος θα ενισχύσει την ομάδα βασικά στο χώρο της επίθεσης. Ο Πρόεδρος του Παμμηδεατικού κ. Χρήστος Πιτσάκης ανέφερε χαρακτηριστικά πως πρόκειται για έναν ομολογουμένως εξαιρετικό ποδοσφαιριστή με πολλές περγαμηνές, καθ’ ότι υπήρξε στόχος μεταγραφών πολλών ομάδων. Ο Fabio είχε παίξει με επιτυχία στον ΑΟ Πόρου και στον Ερμή Κιβερίου. Είναι δε γνωστός για τον καλό χαρακτήρα του και την άριστη τεχνική του κατάρτιση.

Στη φωτογραφία διακρίνεται στο κέντρο ο Πρόεδρος της ομάδας, στ’ αριστερά φαίνεται ο Fabio Marques, ενώ στα δεξιά είναι το μέλος του Δ.Σ. κ. Μιχαηλίδης με το μικρό γιό του Μιχαήλ - Άγγελο.

Παναγία Βουζηνιώτισσα

Όπως είναι γνωστό στο χωριό μας βρίσκεται ο ιστορικός βυζαντινός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο Ναός αυτός είναι κτισμένος στην περιοχή που παλαιότερα ονομαζόταν Βούζη. Για το λόγο αυτό οι χωρικοί χρησιμοποιούσαν από τα μεσαιωνικά χρόνια τον όρο Παναγία του Βούζη, ή Βουζηνιώτισσα.

Ο Ιερέας του χωριού μας Πρωτοπρ. Γεώργιος Ιω. Μητροσύλης, μαζί με τις εόρτιες ευχές του μας έστειλε αυτές τις ημέρες κι ένα κείμενο με την παρακάτω ιστορία, που του διηγήθηκε μια γνωστή του κυρία. Η ιστορία αυτή έχει σημασία, γιατί δείχνει ότι η Παναγία μας δέχεται και επευλογεί το όνομα «Βουζηνιώτισσα» και επιτρέπει στους πιστούς να την επικαλούνται και να την αναζητούν με το επωνύμιο αυτό. Η ιστορία, λοιπόν, έχει ως εξής:

Ξύπνησα ένα πρωί πριν περίπου ένα μήνα, προβληματισμένη για το όνειρο που είχα δει το βράδυ. Μέχρι να φτάσω στο γραφείο, μια μόνο σκέψη γυρνούσε στο μυαλό μου, εκείνη τη γυναίκα να μου φωνάζει «να πας στην Παναγία την Βουζηνιώτισσα!!»

Έψαξα στο internet και με δυσκολία βρήκα προς έκπληξη μου τη χάρη της, «την Παναγία του Βούζη» στο Ναύπλιο. Και στο Ναύπλιο γιατί η μαυροφορεμένη γυναίκα στον ύπνο μου, στην ερώτηση μου που είναι, μου υπέδειξε τον τόπο, το Ναύπλιο.

Όταν διηγείστε ένα τέτοιο όνειρο, όπως τα παρακάτω, σε κοιτούν με αμφισβήτηση οι περισσότεροι και λίγοι σου λένε «ανατρίχιασα». Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα να σκεφθώ, να θυμηθώ αν κάπου έχω ακούσει ή δει γι’ αυτή την πολύτιμη εκκλησία, αλλά πουθενά και ποτέ, δεν μου την έχουν αναφέρει και ειδικά μ’ αυτό το τοπωνύμιο.

Ρώτησα έναν συνάδελφο στη δουλειά που είχα ακούσει ότι είναι από το Ναύπλιο, και βάσει αυτών που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, ότι είναι δηλαδή στο χωριό της Αγίας Τριάδος, μου είπε ότι την γνωρίζει αλλά όχι μ’ αυτή την ονομασία.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

«Ξύπνησα ένα πρωί αγχωμένη ότι είχα αργήσει για τη βάφτιση του 2-χρονου γιου μου, τα μαλλιά μου ήταν ανακατεμένα και δεν προλάβαινα να χτενιστώ, πήρα την μητέρα μου και τον γιο μου και έφυγα για την εκκλησία. Στον δρόμο και κατά την διάρκεια που ντυνόμουν στο σπίτι αναρωτιόμουν, γιατί να τον βαφτίσω ξανά, αφού είχε ήδη βαφτιστεί “Α-Β” (προς τιμή του Αγίου Β, που είχα ονειρευτεί στην εγκυμοσύνη μου). Την απάντηση για το πιο πάνω ερώτημα, δεν θυμάμαι αν ήταν η μαυροφορεμένη γυναίκα που μου την έδωσε ή απλά τη σκέφθηκα, αλλά η δεύτερη βάπτιση του γιου μου, ήταν η περιτομή του. Μέσα στην εκκλησία που είχαμε μπει, εγώ η μητέρα μου και το παιδί μου, ήταν κι’ άλλα γνωστά πρόσωπα που δεν θυμάμαι πια. Ήταν πίσω μου μια γυναίκα μαυροφορεμένη με απεριποίητα και ανακατεμένα μαλλιά, όχι κοντά, αλλά ούτε μακριά, η οποία μου φώναζε συνεχώς: «Όχι εδώ, σ’ άλλη εκκλησία πρέπει να πας!»

Εγώ εκνευρισμένη ρώτησα «Πού; Πού πρέπει να πάω;;»

Κι εκείνη μου έλεγε «Στην Παναγία, στην Παναγία τη Βουζηνιώτισσα! Εκεί πρέπει να πας!»

Και συνέχιζα να ρωτώ και να φωνάζω, γιατί έπρεπε να βιαστώ να πάω.
.

«Ποια είναι; Πως είπατε ότι την λένε; Μπουζηνιώτισσα; Βουζηνιώτισσα;»
.

Ναι! απαντούσε εκείνη «στην Παναγία τη Μπουζηνιώτισσα; Βουζηνιώτισσα;» (δεν θυμάμαι καθαρά, την άκουγα μια έτσι Βουζηνιώτισσα και μια Μπουζηνιώτισσα).
.

Και ενώ συνέχιζα να φωνάζω μέσα στην απελπισία μου:

«Πού; Πού είναι αυτό; Δεν ξέρω! Πού;»
.

Και εκείνη μου απάντησε: «Όχι εδώ, στο Ναύπλιο, εκεί να πας!»
.

Βγήκαμε από την εκκλησία τρέχοντας και το επόμενο που είδα ήταν η όψη της εισόδου της, δεν ήταν σαν τις άλλες εκκλησίες!
.

Όταν την είδα στο internet έμοιαζε πολύ μ’ αυτή στο όνειρό μου.

Μια κεντρική αρτηρία του χωριού

Κατ’ αρχάς, αφού αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση για το νέο έτος 2011, οφείλουμε να απευθύνουμε εγκάρδιες εόρτιες ευχές σε όλους τους συγχωριανούς, για μια ευτυχισμένη χρονιά, γεμάτη υγεία, χαρά και κάθε προκοπή.

Σκεφθήκαμε σήμερα να παρουσιάσουμε μία από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες του χωριού, τον μονόδρομο «Αγγελοπούλου και Νικολάου Δράσσα».

Στον δρόμο αυτό βλέπουμε κατοικίες αλλά και καταστήματα. Το παλαιότερο ίσως κατάστημα είναι το αρτοποιείο, το οποίο βλέπουμε στην αρχή του βίντεο (το οποίο τραβήχτηκε τον Οκτώβριο 2010). Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχουν αλλάξει χρήση πολλά κτήρια στον δρόμο αυτό. Ο δρόμος όμως αυτός καθ' αυτός παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις δύο βασικές οδικές αρτηρίες του κέντρου του χωριού μας.