Αγροτικός Συνεταιρισμός

Με την συμπλήρωση 78 χρόνων  από την ίδρυση του Συνεταιρισμού  Αγίας Τριάδας  θα θέλαμε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για την πορεία και εξέλιξη του Συνεταιρισμού. Μια πορεία  που είναι παράλληλη με την εξέλιξη της  Αγροτικής παραγωγής και κατ’ επέκταση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του χωριού γενικότερα.

Ο συνεταιρισμός ιδρύθηκε με την υπ’ αριθμ. 106530/1-10-1937 απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας με σκοπό την συγκέντρωση, επεξεργασία και πώληση των γεωργικών προϊόντων των μελών του. Η πρώτη Γενική Συνέλευση έγινε την 24-10-1937 με Πρόεδρο τον Μαστοράκο Ανδρέα του Αθανασίου οποίος είναι και ο πρώτος Πρόεδρος του Συνεταιρισμού και  στη συνέχεια εκλέγεται Πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας. Τα ιδρυτικά μέλη του Συνεταιρισμού ήταν 25 αγρότες που είχαν ως κύρια απασχόληση τους τη συλλογή κηπαίων (ντομάτας) γι’ αυτό και η πρώτη επωνυμία του είναι Συνεταιρισμός Επεξεργασίας Πωλήσεως Κηπαίων Προϊόντων (Σ.Ε.Π.Κ.Π.), η οποία επωνυμία παρέμεινε έως το 1985, που άλλαξε η ονομασία του με τροποποίηση του Καταστατικού του σε Αγροτικό Συνεταιρισμό Αγίας Τριάδας.

Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας. Στα δύσκολα χρόνια του Πολέμου 1940 και της κατοχής ο Συνεταιρισμός λειτουργούσε κανονικά και απαριθμούσε 120 μέλη. Με την υπ’ άριθμ. 4/12-10-1941 απόφασή του ασχολείται με την διανομή οικιακών ειδών (άλευρα, μανδήλια κεφαλής και κ.λ.π.) στα μέλη του. Η κύρια καλλιέργεια των παραγωγών-μελών ήταν ο καπνός, η ντομάτα, το βαμβάκι και η πατάτα. Μετά τον εμφύλιο ο Συνεταιρισμός απαριθμούσε 246 μέλη και κύρια ασχολία του Συν/σμού ηταν η διανομή γεωργικών εφοδίων στα μέλη του και η σύναψη καλλιεργητικών δανείων των μελών του με την ΑΤΕ.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1950 αρχίζουν σιγά-σιγά να εμφανίζονται οι πρώτες φυτείες πορτοκαλιών και μανταρινιών και λίγο αργότερα οι πρώτες φυτείες βερικοκιών. Η δικτατορία καταργεί τα εκλεγμένα Διοικητικά Συμβούλια και ορίζει προσωρινά συμβούλια στους Συνεταιρισμούς. Μετά την μεταπολίτευση υπάρχει μια σχετική αδράνεια και ο Συνεταιρισμός υπολειτουργεί, έχοντας ως αποκλειστικό σκοπό την σύναψη δανείων και την διανομή γεωργικών εφοδίων (λιπασμάτων-φυτοφαρμάκων, πατατόσπορου κ.λ.π.) στα μέλη.

Το 1980 αρχίζει ο Συν/σμός την διακίνηση των προϊόντων των μελών του προς τους φορείς εξαγωγής και μεταποποίησης και την απόσυρση των προϊόντων (πορτοκάλια και βερίκοκα). Το 1983 ο Συν/σμός αγοράζει το κτήμα που βρίσκονται σήμερα τα γραφεία του και εγκαθιστά τη γεφυροπλάστιγκα για την ζύγιση των προϊόντων των παραγωγών, μετά από χρόνια απαίτηση όλων των μελών του. Το 1986 εγκαθίστανται οι πρώτοι πετρελαιοκίνητοι ανεμιστήρες αντιπαγετικής προστασίας που λειτουργούσαν συλλογικά  (πράξη μοναδική σε όλη την Ελλάδα) μέχρι  το έτος 2010  και προστάτευαν τις καλλιέργειες των μελών από το μεγάλο πρόβλημα του παγετού. Δυστυχώς όμως, λόγω των κλοπών και της παλαιότητας, πλέον λειτουργούν ελάχιστοι ηλεκτροκίνητοι ανεμομίκτες. 

Σήμερα απαριθμεί  400 μέλη που έχουν ετήσια παραγωγή 12.000 τόνους πορτοκάλια περίπου. Από τα παλαιοτέρα μέλη του Συν/σμού που σήμερα βρίσκονται στη ζωή ειναι οι ΚΟΥΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ (ημερομηνία εγγραφής 11-5-1953), ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ (5-8-1956), ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΣΠΥΡΟΥ (17-1-1957) και ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ (17-1-1957). Το παλαιότερο μέλος του είναι ο ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ του ΣΠΥΡΟΥ (27-4-1947).

Διοικείται από 5/μελες Διοικητικό Συμβούλιο με τα εξής μέλη :

Πρόεδρος       :        ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ   

Αντιπρόεδρος:       ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ  ΑΝΔΡΕΑΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ     

Ταμίας             :        ΝΑΣΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ                    

Μέλος              :        ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ             

Μέλος              :        ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ (ΤΕΤΟΡΟΣ) 

Όσον αφορά το Φυλλοδιαγνωστικό - Εδαφολογικό Κέντρο Δήμου Μιδέας είναι σε χώρο  που έχει παραχωρηθεί από τον Συν/σμό για την εξυπηρέτηση των αγροτών της περιοχής. Δυστυχώς όμως από την ημέρα των εγκαινίων του μέχρι και σήμερα δεν έχει λειτουργήσει σχεδόν καθόλου, για πολλούς και διάφορους λόγους. Υπάρχει όμως η διαβεβαίωση από τον τωρινό  Δήμαρχο ότι θα λειτουργήσει σύντομα. 

Πηγές Πληροφοριών:

·        Ιωάννης Καλογερόπουλος (Πρόεδρος)

·        Αρχείο Συνεταιρισμού

·        Πρακτικά Γενικών Συνελεύσεων

·        Πρακτικά Διοικητικών Συμβουλίων

To εργοστάσιο Χριστοδούλου

Στην ανατολική πλευρά του χωριού μας υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες το ονομαστό και γνωστό σε όλη την περιοχή εργοστάσιο Χριστοδούλου. Η επίσημη επωνυμία είναι: «Αφοί Ν. Χριστοδούλου Α.Ε.».

Το εργοστάσιο παλαιότερα ασχολούνταν με συσκευασία εσπεριδοειδών (κυρίων βέβαια πορτοκαλιών). Σήμερα αποτελεί μια σύγχρονη μονάδα Παραγωγής Χυμών Φρούτων.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι είναι πολλοί εκείνοι οι συγχωριανοί μας (αλλά και κάτοικοι άλλων γειτονικών χωριών) οι οποίοι εργάζονται τακτικά ή έκτακτα στο εργοστάσιο αυτό. Οπότε θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη κοινωνική σημασία και προσφορά της εν λόγω βιομηχανικής μονάδας στην κοινωνική ζωή της περιοχής.

Προσωπικά θα ήθελα να καταθέσω και την εξής μαρτυρία: Όταν πριν από 20 περίπου χρόνια επισκεπτόμουν το αγαπημένο μου χωριό κατά τις καλοκαιρινές διακοπές, και είχα μαζί μου κι ένα καλό μου φίλο, τον Αγγλικανό Ιερέα και Καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας Jeffrey Gainer, συνάντησα στο κατάστημα του Γιώργου Δαμούλου τον κ. Χριστοδούλου. Του συστήθηκα και του σύστησα και τον φίλο μου. Τον παρεκάλεσα δε να μας δεχθεί και να μας ξεναγήσει στο εργοστάσιό του, έτσι ώστε να δείξουμε στον Φιλέλληνα φίλο μου κάτι από τη σύγχρονη επιχειρηματική δραστηριότητα της Ελλάδος. Ο κ. Χριστοδούλου δέχθηκε με προθυμία και μια από τις επόμενες ημέρες μας υποδέχθηκε στο εργαστάσιό του, μας ξενάγησε και μας φιλοξένησε εγκάρδια. Από τη θέση αυτή τον ευχαριστώ θερμά.

Τα πορτοκάλια του χωριού μας

Εποχή της συγκομιδής στον Αργολικό κάμπο, ο οποίος είναι γεμάτος από πλούσιους πορτοκαλαιώνες.

Στο χωριό μας οι πριγκίπισσες πορτοκαλιές πλημμυρίζουν από ολόχρυσους καρπούς.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απολαμβάνουν τον εύγευστο καρπό. Η γεύση άριστη, όπως πάντα.

Η παραγωγή, όπως λένε οι εμπειρογνώμονες, είναι αρκετά μεγάλη φέτος.

Δυστυχώς όμως η τιμή του πορτοκαλιού δεν είναι σε τέτοια επίπεδα που να ευχαριστεί τους παραγωγούς.

Στο χωριό μας εργάζονται πολλά συνεργεία οικονομικών μεταναστών, που αναλαμβάνουν την κοπή των πορτοκαλιών και προσφέρουν πολύτιμη εργασία με τον έντιμο κόπο και ιδρώτα τους.

Πορτοκάλια και μανταρίνια

Τα εσπεριδοειδή του Μέρμπακα άρχισαν ήδη να παίρνουν χρώμα. Το ημι-πορτοκαλί τους χρώμα λαμπιρίζει στον Αργολικό κάμπο, φωτιζόμενο από τον υπέροχο ήλιο της αγαπημένης Πατρίδας.

Είναι χαρά μεγάλη, ιδιαίτερα για τους Απόδημους, να βλέπουν και να παρατηρούν τη νέα καρποφορία να γεμίζει τα χωράφια μας.

Οι κάτοικοι του χωριού μας καμαρώνουν τη νέα σοδειά και την προτείνουν σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς.

Ήδη τα νέα πορτοκάλια και μανταρίνια άρχισαν να στολίζουν με την όμορφη φυσική παρουσία τους και τις φρουτιέρες των σπιτιών του χωριού μας.

Πορτοκαλεώνες του Μέρμπακα

Το χωριό μας από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 είναι πλημμυρισμένο στις πορτοκαλιές. Η συγκεκριμένη αυτή παραγωγή χαρακτηρίζει όχι μόνο τα προϊόντα του χωριού, αλλά και τους κατοίκους αυτούς καθ’ αυτούς. Όλοι μας γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στις πορτοκαλιές. Έχουμε ζήσει τις διάφορες φάσεις της ανάπτυξης των εσπεριδοειδών αυτών δένδρων. Κάθε χρόνο δε, ζούμε τη γέννηση και την ανάπτυξη του νέου καρπού. Παλιότερα, όταν είμασταν μικροί, χρησιμοποιούσαμε τον σκληρό πράσινο καρπό πορτοκαλιού αντί μπάλας ποδοσφαίρου, όταν μια κανονική μπάλα δεν ήταν εύκολο να βρεθεί. Αργότερα στην ωρίμανσή του το πορτοκάλι ήταν το βασικό μας φρούτο. Θυμάμαι στα φοιτητικά μου χρόνια να φορτώνομαι την Κυριακή το απόγευμα με σακούλες πορτοκάλια, για να πάρω μαζί μου στην Αθήνα. Τελικά τα μοιραζόμουν με τους συμφοιτητές μου στη φοιτητική εστία.

Στα προηγούμενα χρόνια οι κάτοικοι του χωριού δούλευαν στα χωράφια και επιμελούνταν προσωπικά τις πορτοκαλιές. Πότισμα, κλάδεμα, λίπασμα, και άλλες εργασίες περιποίησης γίνονταν από τους ιδιοκτήτες των χωραφιών. Τώρα εκείνοι που εργάζονται στα χωράφια είναι περισσότερο οι οικονομικοί μετανάστες, προερχόμενοι από πολλές και διάφορες χώρες. Δεν είναι βέβαια στη φύση ούτε του Έλληνα, αλλά ούτε και του Ορθόδοξου χριστιανού να είμαστε ρατσιστές. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι όταν ανατρεφόταν η δική μου γενιά στο Μέρμπακα οι μόνοι ξένοι ήταν τότε οι περιπλανώμενοι και ποτέ μόνιμοι στο χωριό μας τσιγγάνοι. Τώρα πολλοί ξένοι (εννοώ μη Έλληνες) κατοικούν και δραστηριοποιούνται μόνιμα στο χωριό.

Όταν βρέθηκα πρόσφατα στο χωριό φωτογράφησα τις πορτοκαλιές όπως είναι αυτή την εποχή. Καμαρωτές και με πράσινα πορτοκάλια. Πήρα μαζί μου φωτογραφίες και θύμησες. Οι φωτογραφίες καταπράσινες, οι θύμησες γλυκιές, με μια μικρή δόση πίκρας, από το δάκρυ που πάντα συνοδεύει τις αναμνήσεις...

Το νερό του Ανάβαλου

Η Αργολίδα ταλαιπωρείται για πολλά χρόνια από τη λειψυδρία. Το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, παράρτημα του οποίου λειτουργεί στο Ναύπλιο, έστειλε φοιτητές για να διαπιστώσουν σε τι οφείλεται το έλειμμα. Αφορμή, αυτό για το οποίο κάποιοι ισχυρίζονται πως εξ αιτίας του θα γίνει ο επόμενος πόλεμος στη Γη: Το νερό.

«Ανάβαλος», ονομάζεται μια περιοχή στο Ν. Αργολίδος όπου πριν από λίγα χρόνια κατασκευάστηκε μια μονάδα αξιοποίησης του αναβλύζοντος υφάλμυρου νερού μέσα στη θάλασσα, το οποίο στη συνέχεια διοχετεύεται στον Αργολικό κάμπο για αγροτική χρήση. Όμως, το έργο αυτό δεν προβλέπεται να αξιοποιεί στο μάξιμουμ το νερό με αποτέλεσμα εκατομμύρια κυβικά να χύνονται στη θάλασσα. Μετά όμως από πολλές και διάφορες μελέτες ο Ανάβαλος θεωρείται σήμερα η μόνη αξιόπιστη λύση για την άρδευση και ύδρευση της Αργολίδας.

Η μεταφορά και διανομή νερού άρδευσης από δίκτυα του Ανάβαλου, μέσω ειδικών καναλιών, προς διάφορες περιοχής του κάμπου, μεταξύ αυτών και στο χωριό μας (απ’ όπου οι δύο φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης), στο βαθμό που επιτυγχάνεται, έχει αποδειχθεί ευεργετική για τη γεωργία.