Ο δρόμος του Μέρμπακα στον οποίο βρίσκεται το πατρικό μας σπίτι, ο δρόμος στον οποίο ανατράφηκα, που έπαιξα τα πρώτα παιχνίδια με τα γειτονόπουλα ονομάζεται Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου (πρώην Ιωάννου Μεταξά).
Είναι ένας δρόμος που ξεκινά από την δυτική πλευρά της κεντρικής πλατείας του χωριού και φθάνει μέχρι την τοποθεσία Ξεριά. Ο ξεριάς είναι ένας χείμαρρος που παλιότερα κατέβαζε αρκετό νερό το χειμώνα. Τα τελευταία χρόνια έχει μάλλον στερέψει.
Πάνω στο δρόμο αυτόν μπορεί κανείς να βρει πολλές κατοικίες παλαιών Μερμπακίτικων οικογενειών, με επίθετα όπως: Χρόνης, Καλογερόπουλος, Μερκούρης, Σαλαπάτας, Διαμαντόπουλος. Επίσης, στον ίδιο δρόμο έχουν οικοδομηθεί τα τελευταία χρόνια νέες κατοικίες οικογενειών που αίρουν την καταγωγή από άλλες περιοχές.
Στον δρόμο μας βρίσκεται από πολλές δεκαετίες το Κοσμικό Κέντρο Διασκέδασης «Γωνιά».
Πριν από μερικές δεκαετίες λειτουργούσε στον δρόμο αυτό και ασβεστοποιείο. Όταν αυτό καταργήθηκε λειτούργησε για ένα μικρό διάστημα στον ίδιο χώρο, από τον ίδιο ιδιοκτήτη (Νίκο Χρόνη), ελαιοτριβείο.
Ένα όμορφο προσκυνητάρι, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, βρίσκεται έξω από την οικία Δημητρίου και Ελένης Σαλαπάτα.
Ο δρόμος έξω από τα σπίτια των Διαμαντοπουλαίων είναι μια μακρά ευθεία. Αυτός μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί, σ’ αυτόν τον μακρύ δρόμο, μάθαινα ποδήλατο, στην παιδική μου ηλικία.
Επίσης δε, στην ίδια περιοχή πετούσαμε -όλα τα παιδιά της γειτονιάς- τους αετούς μας τις απόκριες.
Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης ελήφθησαν στις 20 Φεβρουαρίου 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου