Όταν οι Μερμπακίτες αναφέρονται στον «Ξεριά» εννοούν ένα συγκεκριμένο τοπωνύμιο, μια τοποθεσία δηλαδή, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του χωριού. Στην ουσία ο Ξεριάς είναι βέβαια ένας ξεροπόταμος, ένας χείμαρρος, που παλαιότερα κατά τους χειμωνιάτικους μήνες έφερνε αρκετό νερό προερχόμενο από τα γύρω βουνά. Τώρα έχει πια στερέψει τελείως.
Τα τελευταία χρόνια η κοίτη του παλιού χειμάρρου έχει γεμίσει με σκουπίδια, που αφήνουν εκεί διάφοροι περαστικοί.
Εμείς που τα σπίτια μας ήταν εκεί κοντά στον Ξεριά θυμόμαστε στα παλιότερα χρόνια να ακούγεται μεγάλη βουή, προμήνυμα για τον ερχομό του νερού. Τρέχαμε τότε να δούμε το νερό να έρχεται. Αυτό μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Σε λίγη ώρα είχαν πλημμυρίσει τα γύρω χωράφια των πορτοκαλιών με το νερό του χειμάρρου.
Στις όχθες του χειμάρρου υπήρχαν παλιότερα και υπάρχουν και σήμερα ακόμα πολλές καλαμιές. Από αυτές παίρναμε εμείς ως παιδιά τότε τα καλάμια για να κατασκευάζουμε τους αετούς που πετούσαμε τις Απόκριες. Μάλιστα τους αετούς τους πετούσαμε εκεί ακριβώς στην τοποθεσία του Ξεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου