Όπως είναι γνωστό στο χωριό μας βρίσκεται ο ιστορικός βυζαντινός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο Ναός αυτός είναι κτισμένος στην περιοχή που παλαιότερα ονομαζόταν Βούζη. Για το λόγο αυτό οι χωρικοί χρησιμοποιούσαν από τα μεσαιωνικά χρόνια τον όρο Παναγία του Βούζη, ή Βουζηνιώτισσα.
Ο Ιερέας του χωριού μας Πρωτοπρ. Γεώργιος Ιω. Μητροσύλης, μαζί με τις εόρτιες ευχές του μας έστειλε αυτές τις ημέρες κι ένα κείμενο με την παρακάτω ιστορία, που του διηγήθηκε μια γνωστή του κυρία. Η ιστορία αυτή έχει σημασία, γιατί δείχνει ότι η Παναγία μας δέχεται και επευλογεί το όνομα «Βουζηνιώτισσα» και επιτρέπει στους πιστούς να την επικαλούνται και να την αναζητούν με το επωνύμιο αυτό. Η ιστορία, λοιπόν, έχει ως εξής:
Ξύπνησα ένα πρωί πριν περίπου ένα μήνα, προβληματισμένη για το όνειρο που είχα δει το βράδυ. Μέχρι να φτάσω στο γραφείο, μια μόνο σκέψη γυρνούσε στο μυαλό μου, εκείνη τη γυναίκα να μου φωνάζει «να πας στην Παναγία την Βουζηνιώτισσα!!»
Έψαξα στο internet και με δυσκολία βρήκα προς έκπληξη μου τη χάρη της, «την Παναγία του Βούζη» στο Ναύπλιο. Και στο Ναύπλιο γιατί η μαυροφορεμένη γυναίκα στον ύπνο μου, στην ερώτηση μου που είναι, μου υπέδειξε τον τόπο, το Ναύπλιο.
Όταν διηγείστε ένα τέτοιο όνειρο, όπως τα παρακάτω, σε κοιτούν με αμφισβήτηση οι περισσότεροι και λίγοι σου λένε «ανατρίχιασα». Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα να σκεφθώ, να θυμηθώ αν κάπου έχω ακούσει ή δει γι’ αυτή την πολύτιμη εκκλησία, αλλά πουθενά και ποτέ, δεν μου την έχουν αναφέρει και ειδικά μ’ αυτό το τοπωνύμιο.
Ρώτησα έναν συνάδελφο στη δουλειά που είχα ακούσει ότι είναι από το Ναύπλιο, και βάσει αυτών που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, ότι είναι δηλαδή στο χωριό της Αγίας Τριάδος, μου είπε ότι την γνωρίζει αλλά όχι μ’ αυτή την ονομασία.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
«Ξύπνησα ένα πρωί αγχωμένη ότι είχα αργήσει για τη βάφτιση του 2-χρονου γιου μου, τα μαλλιά μου ήταν ανακατεμένα και δεν προλάβαινα να χτενιστώ, πήρα την μητέρα μου και τον γιο μου και έφυγα για την εκκλησία. Στον δρόμο και κατά την διάρκεια που ντυνόμουν στο σπίτι αναρωτιόμουν, γιατί να τον βαφτίσω ξανά, αφού είχε ήδη βαφτιστεί “Α-Β” (προς τιμή του Αγίου Β, που είχα ονειρευτεί στην εγκυμοσύνη μου). Την απάντηση για το πιο πάνω ερώτημα, δεν θυμάμαι αν ήταν η μαυροφορεμένη γυναίκα που μου την έδωσε ή απλά τη σκέφθηκα, αλλά η δεύτερη βάπτιση του γιου μου, ήταν η περιτομή του. Μέσα στην εκκλησία που είχαμε μπει, εγώ η μητέρα μου και το παιδί μου, ήταν κι’ άλλα γνωστά πρόσωπα που δεν θυμάμαι πια. Ήταν πίσω μου μια γυναίκα μαυροφορεμένη με απεριποίητα και ανακατεμένα μαλλιά, όχι κοντά, αλλά ούτε μακριά, η οποία μου φώναζε συνεχώς: «Όχι εδώ, σ’ άλλη εκκλησία πρέπει να πας!»
Εγώ εκνευρισμένη ρώτησα «Πού; Πού πρέπει να πάω;;»
Κι εκείνη μου έλεγε «Στην Παναγία, στην Παναγία τη Βουζηνιώτισσα! Εκεί πρέπει να πας!»
Και συνέχιζα να ρωτώ και να φωνάζω, γιατί έπρεπε να βιαστώ να πάω.
.
«Ποια είναι; Πως είπατε ότι την λένε; Μπουζηνιώτισσα; Βουζηνιώτισσα;»
.
Ναι! απαντούσε εκείνη «στην Παναγία τη Μπουζηνιώτισσα; Βουζηνιώτισσα;» (δεν θυμάμαι καθαρά, την άκουγα μια έτσι Βουζηνιώτισσα και μια Μπουζηνιώτισσα).
.
Και ενώ συνέχιζα να φωνάζω μέσα στην απελπισία μου:
«Πού; Πού είναι αυτό; Δεν ξέρω! Πού;»
.
Και εκείνη μου απάντησε: «Όχι εδώ, στο Ναύπλιο, εκεί να πας!»
.
Βγήκαμε από την εκκλησία τρέχοντας και το επόμενο που είδα ήταν η όψη της εισόδου της, δεν ήταν σαν τις άλλες εκκλησίες!
.
Όταν την είδα στο internet έμοιαζε πολύ μ’ αυτή στο όνειρό μου.
